Yazıma Aşık Veysel’in Toprak şiirinin bir bölümü ile başlamak istiyorum:

Dost Dost Diye Nicesine Sarıldım
Benim Sadık Yarim Kara Topraktır
Beyhude Dolandım Boşa Yoruldum
Benim Sadık Yarim Kara Topraktır

Nice Güzellere Bağlandım Kaldım
Ne Bir Vefa Gördüm Ne Faydalandım
Her Türlü İsteğim Topraktan Aldım
Benim Sadık Yarim Kara Topraktır

Günümüzde insanlığın en çok muhtaç olduğu kavram sevgi ve dostluk olsa gerek. Sevgiden ve dostluktan yoksun insanların hiç çekinmeden kendilerine, yakınlarına ve başkalarına zarar vereceklerinden hiç kuşkunuz olmasın. Maalesef bizler hayat arkadaşlığı başta olmak üzere komşuluk, akrabalık, iş arkadaşlığı, yol arkadaşlığı, inanç ve dava arkadaşlığında sahteciliğin, riyanın, çıkar ve menfaatin kol gezdiği bir zamanda yaşamaktayız.  Günlük yaşamda huzur ortamının sağlanması ve korunması için gerçek dostlar bulmak ve var olan gerçek dostlar ile gerçek dostane ilişkilerin devamını sürdürmek gerekir. Hakiki dostlukların dostane bir şekilde devam etmesinin yolu fedakârlıktan geçer. Şayet dost dostuna her anlamda ayna olabiliyor ise bu dostluk samimi bir dostluktur demektir  “Sadık dost ayıpların hususunda sana nasihat eden, gıyabında seni koruyan ve seni kendisine tercih edendir. Hikmet sahipleriyle otur ki aklın kemale ersin, nefsin şereflensin ve cehaletin ortadan kalksın.”
Hakiki dost dediğin gerçekçi olmalı; Sevilecek biri olmadığın zamanlarda bile seni sevmeli...  Sarılınacak biri olmadığın zamanlarda bile sana sarılmalı... Dayanılmaz olduğun zamanlarda bile sana dayanmalı... Bütün dünya seni üzdüğünde sana moral vermeli, Güzel haberler aldığında seninle sevinmeli etmeli, Ve ağladığında, seninle ağlamalı... Ama hepsinden daha çok dost matematiksel olmalı;  Sevinci çarpmalı... Üzüntüyü bölmeli... Geçmişi çıkarmalı... Yarını toplamalı... Kalbinin derinliklerinde ihtiyacı hesaplamalı... Ve her zaman bütün parçalardan daha büyük olmalı... 

Sahte dostluklar menfaatler bittiğinde sona eriyor. Amir-memur, patron-işçi, öğrenci-öğretmen ilişkileri ile birbirini sever ya da sayar görünen insanlar bu ilişkiler sona erdiğinde dostluklar da sona eriyor.Bir kurumda yıllarca vazife yapan bir amir emekliye ayrılacağı zaman veda töreninde yaldızlı sözlerle yaptığı hizmetler ballandıra ballandıra anlatılır, kendisinin tecrübelerinden bundan sonra da  yararlanılacağından bahsedilir. Maalesef bir daha ne aranır, ne sorulur. Menfaatle birlikte biten dostluklar sahte dostluklardır.

Allah cümlemizi hakiki dostlarla karşılaştırsın…