Bir uzman klinik psikolog olarak bir çoğu zaman ağır sorunlar çalışıyorum ama bunun yanında çokta güncel sorunlar çalışıyorum. Güncel sorunlar demek, sorunun içinde hastalık olmayacağı anlamına gelmez tabii. Bu güncel sorunlardan biri  de iletişim. Bir çoğu zaman bir çoğu kişinin ruhunu delip geçen o muhteşem iletişim şekilleri. Toplum olarak neye değer verip, neye değer vermiyoruz belki bir çoğu konu var bu anlamda, ama nasıl da meraklıyız ki insanların etiketine, kariyerine, maddi bütçesine, kimlerden olduğuna. İşte bunların hepsine sahipsen yani iyi bir kariyerin varsa toplumda değer görürsün, iyi bir maddi bütçeye sahipsen toplumda değer görürsün, iyi bir aileye sahipsen toplumda değer görürsün fakat bunların aksiyse üzgünüm kaybettin. Kaybettin çünkü dışarıda konuşulmaya ve seni karşımıza alıp dinlemeye çokta değer bir insan değilsin, kaybettin çünkü senden önce hatırlanılması gereken daha değerli insanlar var hatta bu konuda haddini bile bilmelisin, kaybettin çünkü kimlerden olduğun kısmının içi çok boş öyle dolular var ki sen bu anlamda umudunu kes duruşları mevcut. Ne kadar da acı meseleler ve düşünceler değil mi?

Halbuki ben sadece basit bir iletişimden bahsediyorum. Ne yazık ki tüm bu davranış şekilleri insanların duygularını yerle bir etmeye yetiyor. Aşağılanan, yüzüne bakılmayan, ötekileştirilen, bekletilen, insan yerine konulmayan o kişiler kendilerini öyle kötü hissediyorlar ki. Bunu yapanlara bir şey söyleyemicem çünkü uzaktan kimseyi değiştiremezsin ki ayrıyetten bu kişilerde hastalık kırıntıları da çokça mevcut zaten. Ama kalbi kırılan sen, sadece varlığınla bile çok değerlisin.