Ahhhh o eski bayramlar diye başlasam cümleme sanırım bir çoğu kişi katılır bana. Neden mi? Aslında bunun cevabını hepimiz çok iyi biliyoruz. Biz küçükken bir hevesle kıyafetler alırdık bayram için. O kıyafetleri de en dokunulmaz odada bayramın ilk sabahına kadar en iyi şekilde muhafaza etmek isterdik. Sabah mı oldu? O muhteşem neşeler, sohbetler içinde heyecanlı heyecanlı kahvaltılar yapılır sonrasında o bir hevesle aldığımız güzelim kıyafetlerimiz giyilir ve sonra ise kapı kapı gezilip şeker toplamalar ve aile fertlerinden sıra sıra harçlıklar alınırdı.
Şimdi nasıl peki bu durumlar? Çocuklar el öpüp harçlık alırken, şeker toplarken yine aynı heyecandalar mı acaba? Belki aynı heyecandalar, bizler büyüdükte onları mı anlayamıyoruz acaba? Yok yok, geçmişte bizim küçük şeylerle mutlu olduğumuz gibi şimdi o küçük şeylerle mutlu olamıyor çocuklar. Belki de tüm bunların sebebi bizim küçükken bayramlarda bir hevesle bekleyip yaptıklarımızı şimdi bugün aileler çocuklarına bunları her gün rahat bir şekilde sunuyor olmasından kaynaklanıyor olabilir. Bu sebeple çocuk için şeker toplamak, küçük ama değerli şeylerden zevk almak çok ta anlamlı gelmiyor, hatta muhtemelen bu durumları komik bulan çocuklar bile vardır. En önemli olan şeyde küçük ama değerli olan şeylerden zevk alarak hayatı devam ettirmek ve bunları çocuklarımıza öğretmek bununla birlikte bu değerli kavramları tüketmemektir.
Sen, tatile giden!
Bazı ailelerde dört gözle bayram tatilini bekler bayram tatilini beklemenin altında yatan sebep ise şöyle eşiyle çocuğuyla güzelce bir tatil yapıp dinlenmektir. Yooo yoooo kendi ailelerinden (anne, baba, kayınvalide, kayınpeder) kaçmak değildir asıl amaçları. Sadece güzel bir tatil yapıp rahatlamaktır istekleri. Tabii ki de böyle tatillerinde güzelliği vardır. Fakat büyüklerden ayrı bir bayram/ tatil yapılacaksa, onların ( anne, baba, kayınvalide, kayınpeder) gönüllerini alarak tatile çıkılması en doğru olan davranıştır. Önce eller öpülsün sonra tatillere çıkılsın, eğer çıkılacaksa.
Peki sıraya giren çocukların bayram harçlığı?
Peki çocuklarımıza neyi ne kadar versek doğru olur? Harçlık vermek her ne kadar el öptükten sonra büyüklerin vermeye küçüklerin almaya alışkanlık haline getirdiği bir davranışta olsa asıl doğru olan davranış bu değildir. Yani bayramların amaçlarının, harçlık toplamaktan ibaret olmadığını aksine bayramlar büyükleri ziyaret etmenin, onların elini öpmenin, küslerin barışması gerektiğini öğretmenin ve bunu davranışa geçirmenin günü olmalıdır belki de. Büyüklere saygıyı, onlara böylesine değerli günlerde nasıl hitap edilip nasıl davranılması gerektiği anlatılmalıdır belki de. İşte tam da böyle şeker gibi bayramlar çocuklarımıza sevgiyi, saygıyı, geleneklerimizi, değerlerimizi öğretmemiz için önemli günlerdir belki de.
Güzel bayramlar dilerim.